Γεννήθηκε στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνει κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκε στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρε το δρόμο της σποράς.
Κοιμήθηκε στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχε τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευε την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρε ταγάρι ζητιανιάς.
Αντάμωσε τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρε ταγάρι ζητιανιάς.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Πολυ συγκινητικο,λογια καρδιας και λογια με νοημα.
Αχ παλι με συγκινησατε...
Την αγαπη μας στον Βασσιλια μας απο ολους τους κατοικους του μαγεμενου δασους!!!!
Η δυναμη της ψυχης του...εσυ ομως εισαι το σπιρτο της φλογας του και τα χρωματα της φωτιας του τα λογια τα δικα σου
ζησε...το ονειρο του θελω σου!!!!
αντε γυρνα και στο τσαρδι σου τωρα-))))
kalos mas irthe")))
χαιρε Πετραν!!!ελπιζω να εισαι καλα,την αγαπη μου...
Δημοσίευση σχολίου