Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007

- ΠΡΟΣΕΥΧΗ-


ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ!
Ολες οι πραξεις μου οι αμαρτωλες
τα λαθη,οι ανομες επιθυμιες
περνουνε πανωθε μου
οπως το διαφανο νερο.
Τιποτα δεν με αγγιζει που φορω
ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ!
Μεσα απο βαλτονερια προχωρω
και τιποτα,μα τιποτα δεν με ρυπαινει
ιχνος σκιας απανω μου δεν μενει.
Κοιταξε ποσο καθαρα
ειναι τα χερια μου τα αμαρτωλα
σαν του παιδιου που οταν προσευχεται σε Σενα
ετσι σαν φλογα αμολυντη υψωμενα
ειναι αξια το χιτωνα σου να αγγιζουν
και τα Αγια των Αγιων να κρατησουν.
Απο τα σφαλματα μου τα φριχτα κανενα
κανενας ξεπεσμος,κριμα κανενα
δεν δυναται αναμεσα μας να μπει.
Να μας χωρισει τιποτα αλλο δεν μπορει
εξον,απο τον υπνο που με παιρνει το βαθυ
τον ξενοιαστο υπνο σαν ενος παιδιου.
Το ξερω
ειναι ασοφο να σε παρακαλουν για κατι τι.
Για τουτο τιποτα δεν σου ζητω
Μονο μια λυπη με βαραινει σαν βουνο
ΒΑΘΙΑ ΥΠΟΦΕΡΩ
σαν συλλογιζομαι τον υπνο τουτο που μπορει να "ρθει
την κρισιμη ωρα που το Σαλπισμα Σου θ΄ακουστει.