Δεν πέθανες! Στην κάμαρα ακόμα τ' αρωμά σου είναι απλωμένο ως τώρα δα να μ' άφησες, κι απάνω στον καναπέ ατέλειωτο μένει το κεντημά σου και το κομμάτι που παιζες είναι ανοιχτό στο πιάνο.Απάνω στο τραπέζι μου πάντα η δική σου εικόνα,που πάντα με την ήμερη ματιά της με κοιτάζει,και δεν είναι ο άνεμος, μα είσαι εσύ, την πόρτα που μισανοίγεις για να μπεις την ώρα που βραδυάζει.Δεν πέθανες. Είσαι παντού και είσαι μέσα σε όλα:στων ρόδων το ξεφύλλισμα, στο στεναγμό του αγέρα,στα νέφη που χρυσίζουνε σαν πάει να σβήσει η μέρα κι ως και τις νύχτες δίπλα μου σε νοιώθω ξαπλωμένη...Δεν πέθανες. Αδιάφορο οι μήνες κι αν περνάνε:
τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
οχι δέν πέθανε....
άλοστε γιά αυτήν τήν ψυχή κουνιέται όλο τό σύμπαν.
μέσα στήν σιωπή..
άκούγετε πέτρο ....
΄
Καλησπέρα καλέ μου petran
Η αγάπη πότε δεν πεθαίνει είναι πάντα ζωντανή μέσα στην καρδιά μας αρκεί να ξέρουμε να την κρατήσουμε και να μην την πληγώσουμε. Αν έχεις και το κατάλληλο ταίρι για να την μοιραστείς τότε τίποτα άλλο δεν αναζητάς, μόνο χαίρεσαι τη ζωή..........
Να είσαι πάντα καλά και εύχομαι το λευκό σου περιστέρι να το βρεις πολύ σύντομα..........
πετράννν...τήν καλησπέρα μού ορέ...χαμενεεεε...
πετραν!!!
δήξε μού τήν ζωντανή ματιά σού !!!!
Συμφωνο απολυτα με την anazona fotini.Την αγαπη που εχεις δωστει απλοχερα και ποτε να μην σε πληγωσουν..
Δημοσίευση σχολίου